Szukamy wiatru

Soms is het leven als een sprintje op de trap van een oud huis: op en neer, over versleten treden, met zware sportschoenen aan en het geloof dat dit allemaal ergens voor nodig is. Er is geen glans, geen ‘succes’, maar wel een nacht waarin de stad slaapt en in je hoofd weer de gedachte rondspookt: ‘ik moet verder’. Het lijkt allemaal hetzelfde - hetzelfde uitzicht vanuit het raam, dezelfde trap - maar van binnen is het een heel universum van vermoeidheid, trots en warmte voor degenen voor wie je volhoudt.

Ergens tussen ‘te lang’ en ‘nog een keer’ komt het besef: vrijheid is geen vlucht, maar het vermogen om jezelf te blijven wanneer de wereld onder je voeten instort. En ook al is je harnas versleten en houdt je geloof stand dankzij je koppigheid, je gaat toch door. Want zolang er binnenin een klein vlammetje brandt, is het allemaal niet voor niets geweest.