Overbooking

Het is net als in een langdurige sms-correspondentie, waarin irritatie en tederheid ononderscheidbaar met elkaar verweven zijn. Aan de ene kant staat de held, vermoeid door overbelasting, aan de andere kant staat het meisje, dat tegelijkertijd het gif en het tegengif is. Ze voelen zich tot elkaar aangetrokken, niet omdat het ‘juist’ is, maar als een gewoonte die moeilijk te doorbreken is, zelfs als je weet dat het niet makkelijker wordt.

De tekst ruikt naar sigarettenrook, nachtelijke etalages en overvolle agenda's: afspraken worden afgezegd, emoties worden uitgesteld, maar jaloezie en bekentenissen dringen door in elke regel. De grappige en trieste ironie is dat er ondanks al deze vermoeidheid en toxiciteit ook sympathie en aantrekkingskracht is, en een soort eigen kleine wereld die draait om verboden, ‘don't touch’ en dure schoenen.