SIEMPRE SIN PRESERVATIVO

Een nachtelijke straat in roze licht, waar de bas klinkt als de tred van een zelfverzekerde merrie - een mix van gevaarlijke grappen en moedige uitdagingen. Een scherpe stem, recht in het hart: een mix van rennen, vluchten en schijnbaar comfort - “een sportpak voor het geval van een vlucht”, een sigaret tussen de tanden, een ketting om de nek en een opstandig lachje, waar je tegelijkertijd van wilt dansen en je voor wilt verstoppen. Daaromheen - vurige heuvels van woorden, grappen over ‘zonder barrières’ en aantekeningen over dat ze vroeg begonnen zijn en op hun eigen manier hebben overleefd; het gevoel van de straat, waar regels aanbevelingen zijn, geen wetten.

De ironie is hier warm, bijna familiair: verzoeken als “doe dit”, “doe de groeten aan mama”, dreigementen met een vleugje farce - alsof het een verbale samovar is die op het meest onverwachte moment begint te koken en stoom afgeeft. De hele tekst bestaat uit korte notities uit de zak: soms grof, soms grappig, soms teder, alsof zwarte humor heeft geleerd te zingen over vriendschap, angst en de gewoonte om paraat te zijn. Je kunt alleen maar glimlachen en begrijpen: in dit nachtelijke verhaal vraagt niemand om vergeving, maar iedereen weet waar hij de uitweg kan vinden.