СПАСАТЕЛЬНЫЙ КРУГ

Het klinkt als het dagboek van iemand die heeft besloten dat de wereld hem niets verschuldigd is – en hij de wereld ook niet. Hier is geen plaats voor ‘eeuwige vriendschap’ of gezellige etentjes met het gezin: alleen geld op zak, vliegtuigen volgens schema en muziek die zowel een wapen als een pantser is geworden. Cynisme, tot in de perfectie gebracht, gaat hand in hand met een bijna puberale uitdaging: niemand vertrouwen, niet in wonderen geloven en uitsluitend op basis van eigen boosaardigheid het hoofd boven water houden.

Maar achter dit stoere ‘ik heb niemand nodig’ schuilt een vreemde vermoeidheid. Alsof elk ‘ikzelf’ iets stiller klinkt dan gewenst, en in plaats van een winnaar op het podium zie je een figuur die gewoon weigert om te vallen. De muziek dreunt, bonkt in je hoofd en lijkt speciaal bedoeld om je innerlijke stem te overstemmen - die stem die je fluistert over eenzaamheid.