Ruina

Een nachtelijke scène waarin de geur van dure parfums en brandende banden elkaar overlappen: hakken van Carolina Herrera, de schittering van L'Amour en snelle zinnen in twee talen die klinken als een code voor ontsnapping. Hier vind je zowel de luxe van Mercedes als de straten van de ‘blok’ - glamour en risico gaan hand in hand, en het lijkt alsof één foutje het feest kan veranderen in een probleem met zwaailichten.

Het gevoel van aantrekkingskracht wordt steeds sterker - niet zozeer een liefdesverklaring, maar eerder een zakelijke uitwisseling van blikken en beloften voor één nacht. De muziek lijkt de adrenaline te verhogen: een versneld ritme, korte “prr” en “brr”, gedurfde gebaren en de geur van vrijheid; je wilt het en bent tegelijkertijd bang. In de woorden zit zowel pathos als de waarheid van het leven op straat, en een beetje opschepperij over cadeaus, die veel bepalen.

Er zit een warme ironie in: een beetje ondeugende bravoure, een beetje kwetsbaarheid achter de schijnbare stoerheid. De beloften schitteren als gouden oorbellen in een etalage, maar bij zonsopgang blijft er misschien alleen een spoor van plezier over en de stille gedachte dat je de hele waarheid niet in een Panamera kunt meenemen.