Così così

Een sappige spuug in het gezicht van collectieve fatsoenlijkheid. Hier klinken de woorden als trommels op een bijeenkomst - “iedereen om ons heen is correct, slim, geniaal”, maar van binnen klinkt een lui “ach, wat maakt het ook uit”. Elke regel lijkt met een stift op de muur van een toilet te zijn geschreven: woede, zelfspot, erkenning van eigen fouten en tegelijkertijd een voorproefje van vrijheid, wanneer verboden alleen maar olie op het vuur gooien.

Het ritme is brutaal, als een avondwandeling met een luide speaker - luid, enigszins in strijd met de goede zeden, maar eerlijk en zonder glans. Deze muziek vraagt niet om applaus, ze danst gewoon op je zenuwen, lacht en plaagt: hoe meer ze zeggen “nee”, hoe meer je “ja” wilt zeggen.