ElektroCumbia

Het genre electrocumbia (elektrocumbia) is een relatief jonge en hybride muziekstijl. Het combineert traditionele cumbia-ritmes met elektronische geluiden: synthesizers, drummachines, samples en elementen uit EDM. Dit genre is niet zo bekend als bijvoorbeeld EDM of latinopop, maar het neemt een belangrijke niche in op de grens tussen folkloristische tradities. Het werd vooral opvallend in de Mexicaanse en Latijns-Amerikaanse scene in de jaren 2010, waar het steun kreeg van zowel onafhankelijke artiesten en dj's als grote platenlabels. In Mexico begon de stroming zich dankzij de ontwikkeling van de digitale scene, SoundCloud- en Bandcamp-gemeenschappen en radio-airplay op Latijns-Amerikaanse muziekzenders buiten de lokale clubs en de undergroundscene te verspreiden.

Qua muzikale structuur is electrocumbia typisch gebaseerd op de ritmische basis van traditionele cumbia: een dubbel syncopische beat, accenten op de zwakke tel en een gematigd tempo. Vaak wordt een 4/4-maat gebruikt met een karakteristieke “verschuivende” accent op de “i” na de zwakke tel. Het tempo kan variëren van ongeveer 90 tot 110 slagen per minuut. Harmonisch gezien worden in electrocumbia vaak eenvoudige akkoordprogressies gebruikt – mineur- en majeurdrieklanken, soms met toevoeging van septiem- of verminderde akkoorden.

De invloed van het genre is niet alleen voelbaar binnen Latijns-Amerika: de benadering van hybridisatie inspireert artiesten van experimentele muziek, fusion-elektronica en etno-elektronica. Door de ontwikkeling van thuisproductietechnologieën en de beschikbaarheid van digitale audiostations is electrocumbia een meer toegankelijke richting geworden voor jonge artiesten, die kunnen experimenteren met synthesizers, samples en hybride formaten.