Superstite

Soms loopt het leven niet als een puzzel, maar als een lange, gekreukte kassabon uit de supermarkt, met items die je je niet meer herinnert wanneer en waarom je ze kocht. In elke regel zit er wel een beetje wrok, een beetje trots, of een beetje jaloezie op de Barbies van anderen en hun schone borden. En toen boem, en weer het geloof dat zelfs uit cellen en schulden een pantser van rijm en brutaliteit kan groeien. De muziek klinkt als een biecht op de beat, maar in plaats van kaarsen zijn er schijnwerpers, in plaats van berouw is er het kale "zo was het". En hoe luider de waarheid, hoe gemakkelijker het ademen wordt. Want als je er dan toch niet droog uitkomt, kom er dan tenminste eerlijk uit, met een microfoon in plaats van een zwaard. Je leeft niet vaak, maar echt één keer. En als je dan toch speelt, dan all-in.