Old Fashion

Elk couplet ruikt naar benzine en parfum uit een goedkope etalage, een mengeling van overleven en schijnbaar glitter. De stem klinkt alsof hij door alle etalages van "old fashion" is gegaan en op de stoep is blijven staan met een nieuwe motor en dezelfde oude pijn. Alles om me heen lijkt veranderd, maar vanbinnen zijn het nog steeds dezelfde betonnen binnenplaatsen waar respect niet wordt gemeten in woorden, maar in littekens en sportschoenen zonder etiket. Door de schijnbaar stoere bravoure heen schemert vermoeidheid, alsof elke regel een rekening schrijft voor de jaren dat mama heeft gewerkt. Verloren liefde, een poging om te "genezen", de geur van sigaretten bij de ingang – dit alles klinkt als een kroniek van opgroeien zonder handleiding. De muziek galmt, alsof ze beschermt tegen de stilte, en onder het ritme schuilt een eenvoudige bekentenis: uit "niets" komen betekent niet vergeten waar je vandaan komt.