Nie bój się bać

Alsof het leven de filter van het beeld heeft gehaald. Alles wordt plotseling helderder, luider, eerlijker. Hier gaat het niet om roem of honoraria - maar om hoe het voelt als je elke cel weer levend voelt. Wanneer oude dromen niet langer bang maken, maar je gewoon bij de hand nemen en meenemen naar waar de zon brutaal schijnt, recht in je ogen. In deze soundtrack zit geen pose - er zit opwinding in. Een beetje brutaliteit, een beetje kinderlijke naïviteit, en die ene staat waarin de wereld draait op het ritme van je hartslag. De oma, voor wie het belangrijker is dat je eet en niet vergeet te bellen, is hier de maatstaf van gezond verstand te midden van de luidruchtige waanzin van succes. Al het andere is een lichte euforie waarin je eindelijk kunt stoppen met iets te bewijzen en gewoon kunt dansen.