Not What’s Going On

Soms kom je het verleden tegen waar je het het minst verwacht: tussen plastic stoelen in de achtertuin en het geluid van andermans gelach. En het lijkt alsof alles al lang voorbij is, overwonnen, uit het geheugen gewist, maar zodra je blik eraan blijft hangen, bloeit er weer iets warms, koppigs, ongewensts van binnen op.

Alle verzonnen excuses vallen uiteen als goedkoop ijs in een glas. Je zou willen haten, boos zijn, doen alsof het je niets kan schelen. Maar nee. Er blijft alleen die vreemde mix van irritatie en tederheid over, wanneer het verleden je niet loslaat en je je er niet echt tegen verzet.