Pokerface

Het asfalt zoemt als een bas uit luidsprekers, en tegemoetkomende lichten zijn geen gevaar, maar gewoon decoraties voor een film waarin de regels niet gelden. Alles hier is doordrenkt met benzine, zelfvertrouwen en een lichte vermoeidheid van andermans moraal. Een wereld waar in plaats van een diploma verchroomde velgen zijn, in plaats van rust een advocaat op sneltoets. Het is natuurlijk ironisch wanneer volwassenheid eruitziet als een eeuwigdurend pokerspel met het lot: de inzetten zijn hoog, de gezichten onbewogen, maar iedereen weet dat bluffen hier ook een valuta is.

Onder het gebrom van de motor schuilt een vreemde eerlijkheid. Geen poses, geen ‘bewustzijn’. Gewoon jeugd, luidruchtig, brutaal en een beetje moe van pogingen om fatsoenlijk te zijn.