Tough Love

Soms klinkt afscheid luider dan een ontmoeting. Vooral als het gebeurt in de trein, waar elke vreemdeling plotseling aardiger is dan degene die op het perron stond te wachten. Er schuilt een vreemde opluchting in – alsof eindelijk de knoop is doorgehakt die je al die tijd stilletjes verstikte. Een paar slokjes vrijheid, een beetje ironie, een vleugje bitterheid – en vooruit, op naar nieuwe mensen, bars aan de rivier en eerlijke gesprekken zonder buigingen.

Als je twintig bent, kom je tot een eenvoudig besef: je hoeft niet te verdragen, je hoeft niet te redden, je hoeft niet behulpzaam te zijn. Je kunt gewoon vertrekken – naar Boston, naar jezelf, waar dan ook – en niet achterom kijken. Want echte ‘zware liefde’ is niet voor iemand anders, maar voor jezelf, wanneer je eindelijk kiest voor rust in plaats van drama.