Blowing Smoke

Het klinkt als een herziening van oude gevoelens met een vleugje bijtende zelfspot - alsof iemand eindelijk andermans shirts uit de kast heeft gegooid en daarbij luidkeels fluit. Het gaat hier niet om pijn, maar om helderheid: wanneer je alles weet over een persoon, inclusief zijn favoriete houding op de bank en zijn voorliefde voor indrukwekkende uitspraken, en je niet langer beeft van deze kennis. De liefde is verleden tijd, maar de observaties zijn gebleven - scherp, treffend, met die vrouwelijke scherpzinnigheid waar je soms om wilt lachen en soms staand voor wilt applaudisseren.

Het liedje lijkt uit de categorie te komen die je luistert terwijl je je appartement opruimt na een breuk: het stof vliegt in het rond, de ramen staan wijd open, je lippen zingen elke regel mee. En ergens tussen de steek van de pijn en het gevoel van opluchting wordt het ineens grappig - want dit is allemaal al film, en geen leven meer.