CAOS

Het is koud, maar tegelijkertijd warm: de beat klinkt als regen op asfalt, en plotseling breekt de zon door de wolken. In de tekst staat een eerlijke formule voor volwassen worden: kou → pijn → groei. De druk van de secondenklok, een stap achteruit - en een nauwkeurige worp op het laatste moment. Vlammen rondom, maar de dansvloer maakt zelfs van de meest kille nacht een vreugdevuur.

De ironie is hier zacht, bijna liefdevol: “gooi terug, voordat de problemen vergeten zijn”. De smaak van een zoete, afleidende ramp - waar vernietiging en creatie zij aan zij dansen, als twee kanten van één impuls. Beter dat het prikt dan dat het vervaagt: de kleur wordt gekozen op gevoel, tussen witte strepen en blauwe dromen. En elke refrein lijkt te herinneren dat de regen voorbij zal gaan en het licht weer door de wolken zal schijnen.