TA TO FRIO

De combinatie van de hitte van de straten en ijzige kalmte - zo klinkt dit nummer. De ruwe bas dreunt als de motor van een oude motorfiets op een kruispunt, waar het altijd luidruchtig en een beetje gevaarlijk is. Niemand doet hier alsof alles koek en ei is: iedereen overleeft op zijn eigen manier - sommigen vechten, sommigen verdienen geld, sommigen kijken gewoon toe hoe anderen ten onder gaan. De lucht ruikt naar zweet, uitlaatgassen en zelfrespect dat niet te koop is voor likes of een merk op sneakers.

Het ritme gaat door, als de voetstappen van degenen die de waarde van hun littekens kennen. Hier komt de kou niet van de winter - hij zit in de stem, in de intonatie, in het vertrouwen dat de meningen van anderen al lang zijn afgeschreven. Als in de coupletten frío, frío klinkt, voel je geen onverschilligheid, maar kracht die geen warmte nodig heeft. Dit is geen uitdaging, dit is een constatering. De wereld is luidruchtig, maar in de buurt is alles nog steeds hetzelfde: lawaai, rook en een eigen waarheid waarvoor men zich niet verontschuldigt.