To The Moon

Er zijn momenten waarop je hoofd eindelijk uitgaat en alles vanzelf gaat. Alleen het hart klopt harder dan normaal, alsof het uit de borstkas wil springen en iets ongrijpbaars wil inhalen - een geluid, een licht, een vreemde ademhaling ergens tussen de sterren. Alles om je heen vervaagt, alleen het ritme, de lucht en het stille gevoel dat iemand je ergens toch hoort, blijven over.

Het is als een vlucht zonder doel, gewoon om te vliegen - een zoemend geluid in je koptelefoon, leegte in je hoofd en alsof er geen grond onder je voeten is. Elke flits is een hint dat je niet alleen bent in deze ruimte, alleen zijn de signalen nog niet op elkaar afgestemd. Maar binnenkort zal het klikken - en zal alles samenkomen.