Invisible

Een soundtrack voor wie gewend is om onzichtbaar te leven – alsof je met een capuchon op door de straten loopt, terwijl er binnenin een storm woedt. Een dreunende beat, als voetstappen in lege trappenhuizen, woorden als flarden van gedachten die na een slapeloze nacht uit je hoofd wegvliegen. Hier zijn geen schitterende beelden, alleen de harde realiteit: geld komt en gaat, vrienden zijn er dan weer niet, en hoop lijkt ergens tussen de koffer en het station verloren te zijn gegaan.

Maar achter deze sombere retoriek schuilt een vreemde tederheid: een vasthoudendheid die je niet laat vallen. De muziek klinkt als een schild - niet pompeus, maar eenvoudig, functioneel. Zo'n nummer is niet bedoeld om mee te pronken, maar voor degenen die gewend zijn zich staande te houden, zelfs als de wereld tegen de regels speelt.