RUINART

De nacht sleepte zich weer voort - kleverig als de rook van goedkope sigaren en gesprekken die niet de moeite waard zijn om op te schrijven. Ergens ver weg clubs, flikkerende ramen, beloften voor ‘later’ en berichten zonder antwoord. Alles draait om me heen - de motor, het ritme, mijn gedachten - en van binnen alleen maar een dreun en een lichte irritatie, alsof de wereld halverwege een zin is blijven hangen.

Het lijkt alsof alles al lang is beslist: wie beneden is, wie boven is, wie bij de toren op zijn kans wacht. Het gaat hier niet om romantiek - het gaat om zenuwen, om mooi overleven, zolang de muziek je overeind houdt. En ergens tussen de bas en de benzine springt er een vonk over - kort, als een ademhaling voor een ruzie, en warm, als de laatste slok uit een vreemd glas.