Kawior

Het ruikt naar zweet, ambitie en een vleugje whisky, gekoeld ‘voor later’. Hier is geen sprake van glamour en pretentie, alleen de eerlijke vermoeidheid van degenen die hard werken terwijl anderen zich vermaken. Van modder, via leningen en versleten zolen - naar de tafel waar eindelijk ‘kaviaar’ wordt geserveerd. Niet als symbool van luxe, maar als metafoor voor welverdiende rust.

De woorden klinken niet als opschepperij, maar als een zucht van verlichting na een lange dienst. Ze stralen trots uit op eenvoudige overwinningen: je gezin te eten geven, standhouden in een slecht systeem, je niet verkopen voor een vreemd logo. Een beetje cynisme, een beetje tederheid - en veel waarheid over het feit dat zelfs in een valse wereld soms menselijk geleefd kan worden. En ook al staat er geen kaviaar meer op het menu, het belangrijkste is dat je aan tafel met je eigen mensen zit.