Hello

Soms beslist één woord alles. Zelfs niet een woord, maar de adem tussen het woord en de glimlach. In dit gevoel zit geen pathos, alleen warme eenvoud, waardoor je je tegelijkertijd ongemakkelijk en rustig voelt. Alles is zoals op het moment dat de wereld stilvalt en er alleen nog maar twee mensen overblijven, zonder glans, zonder maskers, zonder de noodzaak om iets te bewijzen.

De muziek wiegt hier zachtjes, als een golf waarin je met je gezicht wilt vallen en niet meer wilt opduiken. Het lijkt te zeggen: je hoeft niet perfect te zijn, geen imago op te bouwen, geen spel te spelen. Het is genoeg om gewoon te zijn. En wie had gedacht dat ‘hallo’ luider kan klinken dan ‘ik hou van je’.