OYNAR

De gevoelens zijn hier niet zomaar ‘opgeflakkerd’ - ze lijken wel losgebroken te zijn. De woorden stromen als een hete wind, die de geur van onweer en vochtige aarde met zich meebrengt. Alles om ons heen draait als bladeren in een onstuimige stroom: elke couplet is een nieuwe bocht van deze wind, waarbij het hart eerst zakt en dan weer stijgt.

In de melodie leeft een brutale trouw - zo'n trouw die de handpalmen steviger samenknijpt en geen ruimte laat voor vreemde handen. Liefde klinkt hier niet als een stille bekentenis, maar als een roekeloze dans: met een storm in je haren, met wonden op je huid, maar met brandende ogen. En in deze storm is er om de een of andere reden veel licht en tederheid, alsof het gevaarlijkste gevoel een thuis kan zijn.