Monarcha

Het gevoel van de glans van een zwarte Cayenne en luid gelach om de eigen manifeste brutaliteit: de woorden lijken geschreven op kentekenplaten en politieke affiches, waar de macht glinstert als chroom en de beloften tegelijkertijd klinken als een bedreiging en een grap. Ruwe ironie glijdt door de regels, vermengt de droom van "heerschappij" met alledaagse absurditeit, en in dat contrast ontstaat een vreemde warmte, alsof iemand opzettelijk roulette speelt met de werkelijkheid. De beat van de puls werkt op de verbeelding, het motorische ritme stuwt visuele beelden voort: de zwarte slang, de stoet, de sigaar op de architectuur van de oude macht; de woorden snijden, maar glimlachen, en beloven "vrije vrijdagen en warme donderdagen" als beloning voor de kartonnen revolutie. Wat overblijft is een gevoel van een cocktail van grootse fantasieën en alledaagse troep, die prettig is om naar te luisteren omdat het tegelijkertijd luid, zelfironisch en verdomd waar is.