Falling)

Slaap sluipte zachtjes naderbij, als een kat – ritselend met zijn poten door mijn gedachten, de realiteit opzij duwend en roepend naar een plek waar je gewoon kunt vallen. Niet struikelen, niet verdwalen – juist vallen, mooi, met overgave, in een halfslaap waar alles oplost: zorgen, to-do-lijsten, vreemde stemmen. Het heeft geen zin om wakker te blijven – het is te zoet om tussen "nog een beetje" en "niet meer hier" te zijn. De muziek trekt naar beneden, maar dit is een zeldzaam geval waarin de val niet bang maakt. Het is als een zachte ochtend na een slapeloze nacht – vreemd vertrouwd, een beetje dronken, maar zo vertrouwd.