Достойно

De geur van asfalt en warm ijzer, het zwakke licht van een lantaarn, het geluid van auto's ergens buiten het raam - de achtergrond van opgroeien zonder opsmuk. Hier zoeken ze geen drama, hier leven ze het: stil, koppig, volgens de regels van de straat, waar elk litteken een handtekening is onder hun eigen biografie. De woorden vliegen in de microfoon, als een biecht voor de duisternis - geen klacht, maar een bewijs dat het vanbinnen nog steeds brandt. Vermoeidheid weerhoudt me er niet van mijn hoofd hoog te houden, zelfs niet als het donker en beton om me heen is. Omdat waardigheid geen woord is, maar een gewoonte. En als het leven een weg is, dan zijn de bandensporen op het asfalt niet zomaar vuil, maar een teken: we zijn er doorheen gekomen, we hebben standgehouden, we gaan verder.