babki i łopatki

Een lied dat ruikt naar kindertijd - het stof van de schommels en schepjes op de speeltuin, de zoete rook van een kampvuur en de plaat "Mini Mini" op een oude televisie. Er is een oma die zwaait vanuit het fruitblokraam, en een vader die wegrent van de kinderlijke angsten - rechtstreeks naar de sterren, met omzeiling van Betelgeuze. Dit is het moment waarop de wonderlijke diamant nog in het zand ligt, terwijl morgen al ruikt naar vertrek, volwassen worden en de eerste verliezen. De wind probeert je van de aardbodem te blazen als een pluimpje, en iemand zwaait nog steeds vanuit een ver, ver "toen"... en je wilt zo graag dat deze opwindende, bitterzoete rust onder je hart nooit eindigt.