I Wrote You A Song (with Lainey Wilson)

Mijn vingers trillen een beetje - alsof ik geen snaren aanraak, maar iemands ziel. De woorden zijn eenvoudig, de noten nog eenvoudiger, maar daartussen heerst zo'n stilte waarin alles te horen is: de angst om banaal te zijn, de schroom om te bekennen, de tederheid die geen applaus vraagt. Liefde schreeuwt hier niet en eist niet, ze zit gewoon naast je als de akkoorden niet kloppen en je stem je in de steek laat. De vrouw die niet boos wordt om stilte en glimlacht als je opnieuw probeert de eerste noot te nemen. De muziek klinkt als ochtendlicht - zonder pathos, zonder filters, een beetje beschaamd door haar openhartigheid. Gewoon een lied, geschreven in plaats van duizend onuitgesproken woorden.