Seluruh Nafas Ini

Liefde is hier niet zoals in een film met eindtitels, maar als een litteken - het is genezen, maar het doet pijn als het weer verandert. Alles is al gebeurd: pijn, afscheid, pogingen om jezelf ervan te overtuigen dat tijd alle wonden heelt. Maar het lijkt erop dat tijd je alleen maar gewend maakt aan die leegte waar vroeger iemands handen waren. En toch leeft er ergens diep van binnen de overtuiging: als dit echt ‘de ware’ is, dan is er een weg terug - zelfs als die al lang overwoekerd is door gras.

In dit lied klinkt liefde niet als tederheid, maar als een belofte, fluisterend uitgesproken tussen inademen en uitademen. Een beetje wanhopig, maar met geloof tot het einde. Want soms is het enige wat overblijft, wachten. En ademen voor twee.