Seandainya

Soms klinkt een afscheid niet als een drama, maar als een stille echo in een lege kamer - wanneer niemand schreeuwt, niemand elkaars hand vasthoudt, maar gewoon loslaat. In dit nummer is alles zacht, bijna teder: alsof iemand herinneringen streelt voordat ze in een doos worden opgevouwen en op de bovenste plank worden gezet. De stem fluistert: "vlieg, als het nodig is", maar vanbinnen beeft de hemel, omdat hij weet dat na deze vlucht alles anders zal zijn. De muziek gaat als het ware over dun ijs tussen pijn en acceptatie - ze zakt er niet doorheen, maar kraakt alleen een beetje onder de voeten. En daardoor wordt het warmer, als van een herinnering die je hart niet meer breekt, maar je er gewoon aan herinnert dat het ooit heel echt was.