Like a Flower

Soms wil je een roos zijn, maar eindig je als een paardenbloem tussen de tegels. Niet glamoureus, maar wel echt. De wereld om ons heen bruist, schittert, en steekt zijn doorns in degenen die niet op tijd hun pantser hebben aangetrokken. En ergens in een hoek van de straat, onder een neonbord en een vermoeide hemel, bloeit een klein, onhandig bloemetje - niet voor likes, niet voor bewondering, gewoon omdat het leeft. Hier wordt pijn niet gedramatiseerd – die wordt beleefd op het ritme van beats. Kleine splinters veranderen in grote uitdagingen, maar ook daarin zit een glans: de kans om te groeien zonder je wortels te verliezen. Zelfs het afscheid klinkt als een upgrade, en eenzaamheid als een scène voor de volgende akte. En al onthoudt niemand de naam - het andere is belangrijk. Dat ergens op koud asfalt al een geschiedenis was begonnen. Bescheiden, veerkrachtig als een stengel die door beton heen groeide en zichzelf eenvoudigweg noemde: bloem zonder naam.