Катерина

Dronken romantiek met een vleugje energiedrank en goedkoop bier. Alles draait hier om absurde passie - luidruchtig, zonder remmen en zonder filters. Zij is als een luchtspiegeling van nirvana, drie haltes verwijderd van de werkelijkheid, en hij is als een zak vol clichés, waarin in plaats van gevoelens kleine klinkers klinken. Tussen hen klinkt muziek, ruikt het naar nicotine en een soort puberaal geloof in de eeuwigheid van het moment.

Ruwheid rijmt met tederheid, vulgariteit met een poging om eerlijk te zijn. Het is allemaal belachelijk en een beetje ontroerend: alsof twee mensen besloten hebben om verlichting te vinden, maar verdwaald zijn in een bar tussen het tweede glas en de geldautomaat. In deze chaos schuilt een verbazingwekkende charme. Zoals in een oude tatoeage, gemaakt voor de grap, maar voor altijd gebleven.