EL BARCZEWIANO

De stad ademt bas, rook vermengt zich met neon, en het lijkt alsof hier niet de straten pulseren, maar de harten. Alles is een beetje wazig: gezichten, accenten, tijd. Tussen een slok en een lach gaat een heel leven voorbij, maar niemand telt de minuten - alleen de ritmes. Het maakt hier niet uit waar je vandaan komt, het maakt uit wie niet bang is om tot het ochtendgloren te blijven. De wereld om ons heen zweeft voorbij, alsof hij is gefilmd met een oude camera met een filter ‘eindeloze party’. En zolang de muziek speelt, kan al het andere worden uitgesteld - in ieder geval nog vijf minuten, die ongetwijfeld zullen uitlopen tot jaren.