Moonshine

Liefde die je hoofd doet tollen - niet door romantiek, maar door kracht. De liefde die in je borstkas brandt, laat een spoor achter op je lippen en zorgt ervoor dat je terugkomt, zelfs als je zweert dat het genoeg is geweest. Ze is als zelfgestookte drank: ze brandt, benevelt je verstand, maar trekt je weer aan, want zonder haar is alles flauw, alsof de wereld met water is verdund.

Hier zijn geen juiste woorden, geen happy end - alleen de nacht, de geur van dennennaalden en die vreemde aantrekkingskracht, wanneer ‘slecht’ en ‘goed’ door elkaar zijn gehaald. Liefde die overdag wordt afgewezen, maar 's nachts weer wordt gevierd - voor haar, voor ons beiden, voor wat ons niet loslaat.