Mala Prensa

Soms lijkt het alsof de wereld gek is geworden van zijn eigen ambities - iedereen rent, spreekt zich uit, verdient geld, glimlacht breed op het scherm. En ergens tussen de reclame en het nieuws schuilt een stille herinnering: dromen is nog steeds gratis. Met het ouder worden komt er een vreemde helderheid - niets gaat voorbij zonder sporen achter te laten, maar ook alle slechte dingen gaan voorbij. Volwassenheid is niet langer een tragedie, maar wordt een achtergrond. En tegen deze achtergrond is er een lichte ironie: laat de politici en kampioenen maar lawaai maken, zolang de muziek speelt, is alles niet zo slecht. Er is immers iemand op wie je kunt rekenen - al was het maar een liedje dat op het juiste moment begint te spelen en zegt: “Ik ben er, tot het einde.”