Replay

Het ruikt naar zweet, luidsprekers en die zomer waarin alles eindeloos leek. De dansvloer trilt als een oude bus op hobbelige wegen en de bas klinkt recht in je borstkas - met de brutaliteit van een oude bekende die terug is na een lange vakantie. Hier is geen ruimte voor filosofie: hier is een remix uit 2003, korte topjes, natte whisky's en de zin “hacíamos falta nosotros” - uitgesproken alsof de wereld zonder hen echt op pauze stond.

Alles gebeurt in slow motion - zweet, licht, iemands handen op de muur, de geur van goedkope rum en de zekerheid dat de nacht nooit zal eindigen. Dit gaat niet over romantiek, maar over diezelfde dierlijke energie, wanneer het hoofd het lichaam niet hindert om te bewegen. De sound is brutaal, plakkerig, luid - alsof de lucht zelf meezingt. En ja, eindelijk kan je weer gewoon perrear zonder reden, want het ritme is weer thuisgekomen.