BATMOBIL

Er zijn momenten waarop het binnenin net zo luidruchtig is als in de motor van de Batmobile en het onmogelijk is om te stoppen, zelfs als je recht op een storm afrijdt. Alles lijkt onder controle, je handen op het stuur, maar de lucht is al een beetje vergiftigd, je gedachten suizen als de wind in een tunnel. En hoe sneller je rent, hoe meer je echt wilt ademen, zonder de bijgeluiden van vreemde stemmen en valse glimlachen.

Hier is je hartslag in plaats van bas, wanhoop in plaats van remmen, en deze hele race is niet om iemand in te halen, maar om iets dat aan je huid kleeft en niet loslaat. De wereld wordt grijs, gezichten vervagen, alleen beweging blijft over - nat, uitzinnig, tot je buiten adem raakt. En in deze waanzin schuilt om de een of andere reden een zekere eerlijkheid: als je door de regen rent, maakt het niet meer uit wie gelijk had. Het belangrijkste is dat je nog steeds in staat bent om te rennen.