Distancia

Soms lijkt het alsof het leven expres zand onder je voeten strooit, zodat je niet te snel rent en niet halsoverkop ergens naartoe vliegt. Maar dan komt de ochtend, de zon raakt je huid en plotseling besef je: je kunt uitademen. Al die doolhoven, twijfels en pogingen om de juiste afslag te kiezen zijn slechts een warming-up voor de start.

De sterren boven je hoofd zijn als bakens: ze geven niet precies aan waar je heen moet, maar geven je het gevoel dat er een weg is. En ook al is er nog niets duidelijk voor je, van binnen voel je een rustige zekerheid - of dat nu komt door het licht in de verte of door iemands aanwezigheid, die je beter verwarmt dan welk kampvuur dan ook.

Uiteindelijk ziet geluk er soms zo uit: je hoofd tolt een beetje, het zand knarst onder je voeten en ergens in de verte knippert je ster - gewoon omdat hij er is.