Vanilla

De jeugd borrelt onder de huid - heet, onrustig, alsof er een waterkoker in de pan is vergeten. Je wilt meteen overal zijn: op de wereldkaart, in de geschiedenis van de stad, in iemands oren en ogen. De wereld lijkt hetzelfde, maar van binnen is er nieuwe software, nieuwe bugs, nieuwe ‘vijanden’. Oude banden zijn doorgezaagd, maar de lucht is schoner, de stap sneller, het geluid luider.

Ergens onder dit lawaai schuilt vermoeidheid, maar voorlopig hindert die me niet om de planeet op mijn vinger te draaien als een basketbal. Alles kookt, klikt, schittert. En als er iets ontploft, dan is dat gewoon volwassen worden in versnelde opname.