Con la luna llena

Liefde klinkt hier niet als een banale bekentenis, maar als een oceaan waarin alles leeft - ademhaling, angst en stil geluk. In elke regel voel je tederheid met een vleugje speelsheid: dan weer een grappig beeld met brokaat en de maan, dan weer de wens om je op het dak te verstoppen, dan weer de droom om je geliefde rechtstreeks op de sterrenhemel te tekenen. Dit is een lied waarin passie samengaat met speelsheid en romantiek met een ietwat gekke fantasie.

In plaats van de gebruikelijke melodrama is er een hele kleine wereld waar je samen kunt ademen, zoals de zee met de vissen, en voor iemand zowel een storm als een toevluchtsoord kunt zijn. Een warm, ietwat ondeugend loflied op het feit dat liefde het universum groter, helderder en een beetje gekker maakt.