PERRA MADRE

Het klinkt als een openbaring na een te lange nacht, waarin alleen bitterheid en de echo van andermans kussen in het glas achterblijven. De tekst draagt een mix van brutaliteit en kwetsbaarheid in zich: er lijkt een feestje te zijn, Maria en pillen om te vergeten, maar in elke couplet komt toch één ding naar voren - de leegte van het verlies. Er zou iets gelijkwaardigs moeten zijn, maar dat is er niet. Daarom leeft men op het randje: lachen door de tanden, erkenning door vloeken en de zekerheid dat “het altijd zo zal blijven”. De muziek houdt dit evenwicht in stand - ironie zonder vreugde, pijn zonder tranen, een leven waarin zelfs fouten een ritme worden.