Mesera

Een bekentenis aan de bar, op het ritme van tequila en zware gedachten. Hier zijn geen verfijnde metaforen - alleen de directheid van een man die in elke slok vergetelheid zoekt en “nog drie” bestelt, alsof de hoeveelheid zijn geheugen kan wissen. In de tekst komen ironische vonken voor: een gelukkig uur waarin geen geluk te vinden is, de glans van portemonnees die bedoeld is om de doffe blik te verbergen. Dit is de muziek van de nachten, wanneer het plezier luid klinkt, maar van binnen toch leeg is. En terwijl de fles rondgaat, blijft alleen de hoop dat morgen deze pijn ook voorbij zal gaan, samen met de rekening van de bar.