Azimuth

Er zit iets in dit liedje van een lang gesprek met de hemel - wanneer je de regen vraagt waar je heen moet gaan, en je begrijpt dat er geen antwoord zal komen, maar toch blijft wachten. De stemmen en geluiden slepen zich voort als een boot in een storm, en aan de horizon moet ergens een vuur gaan branden.

Dit is muziek over zowel verlorenheid als zoeken: of het nu vluchten is of redding. De regels herhalen zich als een bezwering - “waarheen, waarheen, waarheen”, terwijl van binnen het gevoel groeit dat elke plek goed is, als het maar een toevluchtsoord is. En deze eindeloze mantra over “anywhere” klinkt als een bekentenis: soms is niet de bestemming belangrijk, maar het feit dat je nog de kracht hebt om verder te gaan.