Mockingbird

Een slaapliedje waarin beloften luider klinken dan excuses: het geruis van een leeg huis, oude foto's op tafel en kleine glimlachen op de foto's - dit alles vormt de achtergrond voor een stille opdracht: “huil niet, alles komt goed”. De stem, alsof hij achter een gesloten deur spreekt, trekt voorzichtig de bovenlip recht en legt niet troost, maar een plan van aanpak op de schouders: een vogel kopen, een ring, ervoor zorgen dat de wereld weer lacht. In deze eenvoud zit het hele grote leven, verpakt in een paar coupletten en een paar gewaagde beloften.

Een grappige mix van ontroering en zakelijke vastberadenheid: hier is zowel de pijnlijke kwetsbaarheid van herinneringen aan een lege portemonnee als de bereidheid om vreugde te verdedigen tegen elke prijs - tot aan de sombere grap over “de nek van de vogel breken”. Het klinkt als een bekentenis-dagindeling: ironisch, warm en een beetje streng, als een aantekening in een dagboek, waarin iemand leert een steunpilaar te zijn en tegelijkertijd erkent dat niet alles onder controle is.