Brennpunkt

Het asfalt ruikt naar regen en de lucht klinkt van sirenes, alsof het iemands eeuwige achtergrondmuziek is. Het is grappig en triest tegelijk: je kunt op het dak zitten, dromen over je eigen flat en de centen in je zak tellen, en dan ineens in de tekst in een Lamborghini rondrijden en Gucci achterna zitten. Het is een paradox wanneer realiteit en fantasie elkaar kruisen en beide even waar lijken.

Het draait hier allemaal om de kracht van gewoontes, die zelfs door de schijnwerpers niet kunnen worden uitgewist. Je kunt van adres, kleding en automerk veranderen, maar de schaduw van je vertrouwde buurt blijft je achtervolgen, als een oude vriend die je niet kan loslaten. En misschien schuilt daar een vreemde trots in: wat er ook gebeurt, je hart blijft kloppen op het ritme van de straat.