Closer

Het is alsof een clubavond en een zomerse zonsopgang samengesmolten zijn tot één beeld: de bas dreunt nog na in je borstkas, de rook en het gelach lossen op in de lucht, en van binnen voel je een stille smeekbede: ‘kom dichterbij, laat me niet los’. In deze woorden is liefde geen kwetsbare tederheid, maar een echte natuurkracht: water waarin twee mensen zich vasthouden en proberen verder te zwemmen, ondanks de stormen uit het verleden en hun eigen skeletten in de kast.

De muziek swingt als een langdurige vloedgolf: nu eens hooliganistische hitte, dan weer een schrijnende zachtheid, waar de zoetheid van bekentenissen samengaat met brutale rijm en straatbeelden. En deze track ademt niet alleen passie, maar ook een warmte die zeldzaam is voor dit soort verhalen - alsof je zelfs in de chaos van feesten je eigen vlot kunt vinden, waar twee mensen zich veilig en goed voelen.