Ten świat należy do nas

De koffie is sterk, de motor brult - en het lijkt alsof alles eindelijk samenvalt: de ochtend, het weer, de stemming. De stad lijkt mee te zingen met groene lichten, het asfalt glanst als een uitnodiging. Er hangt een voorgevoel van iets goeds in de lucht - niet groots, niet noodlottig, gewoon menselijk goed.

Terwijl sommigen plannen maken voor hun leven, bouwen anderen hun leven op uit één liedje, een paar slokken vrijheid en vreemde kussen in het centrum van een drukke stad. Op zulke nachten is er geen drama, maar wel veel licht, warmte en een beetje gekte, waar je later met een glimlach aan terugdenkt. Want er zijn momenten waarop het echt lijkt alsof deze wereld van ons is. Al is het maar voor drie coupletten.