No te necesito para ser feliz

Het lijkt op het moment waarop je eindelijk uit je oude patronen groeit en beseft: geluk krijg je niet in een pakketje ‘twee voor het leven’, het komt eigenlijk van binnenuit. In het begin is het een beetje ongemakkelijk, alsof je je krukken thuis bent vergeten en voor het eerst probeert zelfstandig te lopen. Maar na een paar stappen voel je pure euforie: lichtheid, vrijheid en zelfs een beetje brutale vreugde omdat je hart bevrijd is.

Het klinkt allemaal vrolijk, bijna als een manifest: geen drama, geen wrok, alleen het gevoel dat de lucht schoner is geworden. Het klinkt als ‘vergeef me’, maar zonder de gebruikelijke zwaarte, meer als een beleefd gebaar dan als een schuldbekentenis. En van binnen ontstaat een nieuwe gewoonte: mensen niet vasthouden omwille van het vasthouden, maar zelf het evenwicht bewaren.