Limewire

Hier staat alles op scherp - de tederheid, de angst om iets verkeerds te zeggen, en dat bekende ‘ik zeg het later wel’, dat om de een of andere reden nooit komt. Het nummer klinkt als innerlijke paniek, gewikkeld in een zachte deken: het lijkt warm, maar daaronder kriebelt de onrust. Het is een van die nummers waar je gewoon in de keuken bij staat, je ogen dichtknijpt tegen het ochtendlicht en je plotseling beseft dat alles toch een beetje anders is dan vroeger. Zelfs je favoriete band.