Se Piovesse Il Tuo Nome - con Calcutta

De stad bruist als een oude platenspeler waarvan de naald steeds van de groef springt. De fonteinen spetteren, maar de dorst gaat niet weg, alsof alles om ons heen alleen de illusie van verzadiging kan geven. De winkels doven de een na de ander, en er blijft alleen een man over met een zak kleingeld en lege handen, die om de een of andere reden nog steeds "wisselgeld" aan de wereld geeft. Liefde is hier geen bekentenis en geen ontmoeting. Het is droge lucht die de regen van een ander opzuigt, die per ongeluk tussen de regels is gevallen. Elk station mist het juiste, en dat doet iets meer pijn dan het afscheid zelf. Want als hij niet is afgestapt, hoop je nog steeds dat je je niet voor altijd hebt vergist. En toen ineens een bloem in je mond in plaats van woorden. Dom, maar levendig. En daarin zit alle tederheid die niet paste in de liedjes die er nooit waren.