Sound Of Rain

Het lijkt alsof het universum eindelijk is opgehouden met ruisen en gewoon luistert. Alles, van de lichten van nachtsteden tot het zachte geruis na een storm, klinkt in harmonie met iets van binnen. Het lied bevat geen pathos, alleen warme herkenning: ja, liefde kan inderdaad een stille kracht zijn, dat licht dat niet verblindt, maar de weg naar huis verlicht. De muziek rolt zacht, als regen over glas, gelijkmatig, zelfverzekerd, met die lichte glans die woorden achterlaten die niet voor effect zijn gezegd, maar omdat het niet anders kan. Elke regel is als een zucht na een lange zoektocht, geen openbaring, maar een rustig "eindelijk".